"Προίκα"...

Πόσο ιδιαίτερη είναι η σχέση μας με τη μουσική της γής μας...
Ακούς ένα τραγούδι, ένα μοιρολόι και χωρίς να έχεις βιώσει άμεσα τις καταστάσεις που περιγράφει, καταφέρνει να σε αγγίξει, να χτυπήσει την πιο "εσωτερική" χορδή της ψυχής σου και να σε συγκινήσει...
Είναι ίσως όλα αυτά που έζησαν και μας διηγούνται οι παππούδες μας, αυτά που διαβάσαμε και ακούσαμε από ανθρώπους που γεννήθηκαν σ'αυτό τον τόπο και πλέον οι χαρές και οι λύπες τους έχουν γίνει ένα με κάθε κομμάτι γής...
Είναι ίσως ακόμα οτι σου φέρνουν στο μυαλό ανθρώπους και μέρη που αγαπάς...
Και μαζί τους τις ιστορίες τους, που έχουν γίνει και δικές σου..Μπλέχτηκαν στη φαντασία σου και έγιναν εικόνες ζωντανές...σαν να πέρασες κι εσύ κάποτε από αυτά τα μονοπάτια, σαν να γεύτηκες τις ίδιες πίκρες και χαρές...
Είναι δύσκολο να εξηγήσεις αυτή τη "μαγνητική" και μαγική ατμόσφαιρα με απλούς συνειρμούς..
Ίσως είναι κάτι σαν "προίκα"...Κάτι που παίρνεις ως εφόδιο για την ψυχή σου, κάτι που σε κάνει περήφανο γιαυτό τον τόπο και σε "καταδικάζει" με το βάρος του συνεχιστή αυτής της αέναης και έντονης ιστορίας ανάμεσα στη χαρά και τη θλίψη..Ανάμεσα στο γέλιο και το δάκρυ...