Wednesday, June 13, 2007

Χωρίς τίτλο...

Δύο τραγούδια που αρέσουν στη γιαγιά μου να τα τραγουδάει και έτσι μου ήρθε να τα γράψω ...

ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ

Χαριτωμένη συντροφιά μου λέει να τραγουδήσω
Κι εγώ τους λέγω δεν μπορώ, τους λέω δεν το ξέρω
Για πιάστε με να σηκωθώ και βάλτε με να κάτσω
Και φέρτε μου παλιό κρασί να πιω για να μεθύσω
Να πω τραγούδια θλιβερά και παραπονεμένα
Τραγούδια για την ξενιτιά, τραγούδια για τα ξένα
Παρηγοριά ‘χει ο θάνατος, παρηγοριά ‘χει ο Χάρος
Μα ο ζωντανός ο χωρισμός παρηγοριά δεν έχει
Χωρίζει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα
Χωρίζει και τ’ αντρόγυνο το πολυαγαπημένο
Στον τόπο που χωρίζουνε χορτάρι δε φυτρώνει
Κι άμα φυτρώσ’ κανά κλωνί, το λεν αλησμοχόρτι


ΑΛΗΣΜΟΝΩ ΚΑΙ ΧΑΙΡΟΜΑΙ

Αλησμονώ και χαίρομαι θυμιούμαι και δακρύζω
Θυμήθηκα την ξενιτιά και θέλω να πηγαίνω
Σήκου μανά μ' και ζύμωσε καθάριο παξιμάδι
Να πάρ' ο γιός στη στράτα του στης ξενιτιάς το δρόμο
Με δάκρυ βάζει το νερό με πόνους το ζυμώνει
και με αναστενάγματα βάνει φωτιά στο φούρνο
Άργησε φούρνε να καείς κι εσύ ψωμί να γένεις
Για να διαβείν η συντροφία κι ο γιός μου να μη φύγει

No comments: